Elso Simone Serpentini
La nature de li cose 
(La felusufìje 'n dialette terramane)

12

La goccia d’acque

Se tu, Vince’, saparisce, crite a mma,
dantr’a ‘na gocce d’acque che ce sta,
ci 'armanisse di sicure senza fiate
a sapà che ci stava e che cià state.

Nu monne che sta dantre a n’addre monne
e tutte e ddo dantre a n’addre s’annasconne.
E sotte e sobbre e a tutte l’iddre late
ce ne sta tinte che ‘nce se po’ crate.

Ome dice che pe’ tutte sta mmisture
‘nce sta chi po’ prupone ‘na mesure;
ca na è prubbie tinte e tinte e tinte

ca nisciune li putesse mai cuntà
manghe se ne fusse sole la metà.
Cunteli… ‘mbo’ davare e ‘mpo’ pe finte.

La goccia d’acqua

Vincenzo, se tu sapessi, credi a me,
dentro a una goccia d'acqua cosa c'è,
rimarresti certamente senza fiato
nel sapere che ci sta e che c'è stato.

Un mondo sta dentro a un altro mondo,
tutti e due dentro un altro più profondo.
Altri ancora sotto e sopra e da ogni lato
da altri mondi il tutto è circondato.

Dicono che per questa sua mistura
non si può immaginare una misura,
perché i mondi sono così tanti,

che nessuno contarli mai potrà,
nemmeno se ne fossero metà.
Contali... contali per finta, tutti quanti.

INDICE

eserpentini@libero.it