|
(La felusufìje 'n dialette terramane) |
Ode a lu renàre
Da quande so’ ‘rrivìte a ‘na certa età simbre cchiù me piace li cumudetà. Aè perciò che je prùbbje massàre tinghe voje de fa’ n’ode a lu renàre.
Mèttetulu de notte bell’accànte, sott’a lu lette, ma lu cchiù ‘mpurtante aè che quande arrive ‘llu mumènte dùhua sta’ tu lu tì belle presente.
Ccuscì ‘nte tocche a je cerchènne, a lu scure, a jì ‘ndorne tastènne, p’artruvà lu màneche dùhua sta
e pe’ pijàllu ‘mmane cume tì da fa. Se ‘nzija maje te tocche a fa’ ‘na huèrre, va fenì che dapù… pìsce jo ‘ntèrre. |
Ode al vaso da notte
Da quando sono arrivato ad una certa età, sempre di più mi piacciono le comodità. E' per questo che proprio questa sera voglio fare un'ode al vaso da notte.
Mettitelo di notte proprio accanto sotto al letto, ma la cosa più importante è che quando arriva quel momento dove sta tu abbia ben presente.
Così non ti tocca di cercarlo al buio, ad andare intorno tastando per ritrovare il manico dove sta
e per prenderlo in mano come devi fare. Se non sia mai ti tocca fare una guerra va a finire che poi pisci per terra. |